“Göç Hukuku” podcastinin yeni bölümüBaşlık: Serbest çalışma ikamet izninin reddi ve zorunlu koşulla

via IFTTT

TEMA: Diniego del permesso di soggiorno per lavoro autonomo, requisiti legali e valutazione della pericolosità sociale – Nota a TAR Puglia, Lecce, sentenza 19 novembre 2025 (pubbl. 28 novembre 2025)

 TEMA: Diniego del permesso di soggiorno per lavoro autonomo, requisiti legali e valutazione della pericolosità sociale – Nota a TAR Puglia, Lecce, sentenza 19 novembre 2025 (pubbl. 28 novembre 2025)

Abstract
La sentenza del Tribunale Amministrativo Regionale per la Puglia – sede di Lecce, pubblicata il 28 novembre 2025, offre un’importante occasione per riflettere sulla struttura dei requisiti per il rilascio e il rinnovo del permesso di soggiorno per lavoro autonomo e sul rapporto tra tali requisiti e la valutazione della pericolosità sociale dello straniero. Il provvedimento si inserisce in una linea interpretativa rigorosa, centrata sul rispetto puntuale delle condizioni poste dal Testo Unico Immigrazione e sulla funzione di garanzia dell’ordine pubblico attribuita all’Amministrazione di pubblica sicurezza.

1. Il quadro normativo di riferimento
L’articolo 5, comma 5, del Decreto Legislativo 25 luglio 1998, n. 286 disciplina il rifiuto, la revoca e il diniego di rinnovo del permesso di soggiorno in presenza della mancanza dei requisiti richiesti per l’ingresso e il soggiorno. Parallelamente, l’articolo 26, comma 3, del medesimo Testo Unico definisce le condizioni specifiche per il soggiorno per lavoro autonomo: idoneità dell’alloggio e disponibilità di un reddito annuo lecito superiore alla soglia prevista per l’esenzione dalla partecipazione alla spesa sanitaria.

Il TAR Lecce ribadisce che tali requisiti hanno natura oggettiva e sostanziale, non suscettibile di interpretazioni estensive o di compensazioni fondate su elementi prospettici. La verifica del reddito e dell’alloggio va condotta al momento della decisione, con esclusione di considerazioni sulla futura capacità lavorativa del richiedente.

2. L’accertamento istruttorio: reddito, alloggio e attendibilità delle dichiarazioni
Nel caso esaminato, l’Amministrazione aveva riscontrato l’assenza di dichiarazioni dei redditi negli anni recenti, salvo importi modesti riferiti a esercizi molto risalenti, e la mancata dimostrazione di una sistemazione abitativa effettiva. Il mancato reperimento del richiedente al domicilio indicato e l’assenza di qualsiasi documentazione idonea hanno condotto il TAR a confermare la legittimità del diniego.

Il Collegio valorizza un principio ormai consolidato: l’onere della prova grava integralmente sul richiedente e richiede documentazione concreta (contratti, utenze, atti registrati), non meri elementi dichiarativi. La mancanza di tali elementi non è interpretabile come irregolarità sanabile, ma come assenza del presupposto sostanziale richiesto dalla normativa.

3. La valutazione della pericolosità sociale e il ruolo dei precedenti penali
Elemento centrale della decisione è la conferma della possibilità per l’Amministrazione di considerare, nella valutazione complessiva del rinnovo, anche precedenti non ancora sfociati in sentenza definitiva. Il TAR richiama la giurisprudenza amministrativa che consente l’utilizzo di tali elementi quando rivelatori di una condotta potenzialmente lesiva dell’ordine pubblico.

Nel caso di specie, la presenza di molteplici arresti e condanne, relativi a reati contro il patrimonio, la persona e la pubblica autorità, ha condotto l’Amministrazione a un giudizio negativo di affidabilità. La sentenza sottolinea che tale valutazione non è automatica ma deriva da una ricostruzione analitica del comportamento complessivo del richiedente, come richiesto dal principio di proporzionalità.

4. I legami familiari: limite o criterio integrativo?
L’articolo 5, comma 5, ultimo capoverso, impone di tenere conto della natura ed effettività dei vincoli familiari dello straniero già presente sul territorio nazionale. Tuttavia, il TAR chiarisce che tali legami non costituiscono un diritto incondizionato al rinnovo della misura, soprattutto in assenza di convivenza, contributo educativo o radicamento reale.

Nel caso considerato, il richiedente era padre di una minore italiana, ma non conviveva con lei né dimostrava una relazione continuativa. Il TAR richiama l’orientamento del Consiglio di Stato secondo cui soltanto situazioni eccezionali, con rischi concreti per il minore, possono prevalere sull’esigenza di tutela dell’ordine pubblico.

5. Considerazioni conclusive
La sentenza in commento conferma un approccio rigoroso e coerente con la natura del permesso di soggiorno per lavoro autonomo, che presuppone stabilità economica e abitativa del richiedente. Al contempo, ribadisce il ruolo della valutazione di sicurezza pubblica, che non richiede necessariamente una condanna penale irrevocabile quando gli elementi disponibili consentano un giudizio prudenziale motivato.

Il provvedimento sottolinea infine l’importanza della motivazione amministrativa: l’atto impugnato, come rilevato dal TAR, esponeva in modo chiaro le ragioni del rigetto, gli elementi istruttori considerati e il percorso logico seguito, garantendo così la piena trasparenza dell’azione amministrativa.

La decisione contribuisce a delineare una linea interpretativa stabile, nella quale il permesso per lavoro autonomo è configurato come istituto fondato su requisiti sostanziali stringenti e su una valutazione complessiva del comportamento del richiedente, con un equilibrio tra esigenze di sicurezza e tutela dei diritti individuali.

New Episode of the Podcast “Immigration Law”Title: Refusal of a Self-Employment Residence Permit an

via IFTTT

Converting Seasonal Work Permits Why Expired Permits Cannot Block Foreign Workers

via IFTTT

New on TikTok: Bölüm Başlığı: Mevsimlik çalışma izninin dönüştürülmesi: Neden izin süresinin dolması yabancı işçiyi engelleyemez Podcast – Türkçe Versiyon Günaydın ve Göç Hukuku podcast’imizin yeni bir bölümüne hoş geldiniz. Bugün, idarede hâlâ yanlış uygulamalara ve gereksiz davalara yol açan temel bir konuyu ele alıyoruz: mevsimlik çalışma izninin bağımlı çalışma iznine dönüştürülmesi ve özellikle mevsimlik iznin süresinin dolmasının bu dönüşüm talebini geçersiz kılıp kılamayacağı meselesi. Hareket noktamız, Ligurya Bölgesel İdare Mahkemesi’nin yedi Temmuz iki bin yirmi beş tarihinde yayımlanan bir kararıdır. Olay basittir: Mevsimlik çalışma iznine sahip bir yabancı işçi, dönüşüm talebini iznin süresi dolduktan sonra yapar. Valilik bu talebi reddeder ve dönüşümün yalnızca izin hâlâ yürürlükteyse mümkün olacağını ileri sürer. Ret kararı ilk olarak işçinin yazılı görüşleri dikkate alınmadan verilmiş, ardından neredeyse otomatik bir şekilde aynı gerekçeyle tekrar edilmiştir. Mahkeme bu yaklaşımı tamamen reddeder ve yerleşik içtihata açıkça atıfta bulunur. Kararda şu ifadeye yer verilir: “Oturma izninin dönüştürülebilmesi için, müracaat sırasında geçerli bir oturma izninin ibraz edilmesini gerektiren herhangi bir yasal düzenleme bulunmamaktadır.” . Bu tespit son derece önemlidir, çünkü idarenin yıllardır uyguladığı bu şartın hiçbir hukuki dayanağı olmadığı net şekilde ortaya konmaktadır. İtalyan Göç Yasası, mevsimlik iznin dönüşüm talebi sırasında geçerli olmasını şart koşmaz. İkincil mevzuat bunu şart koşmaz. Hiçbir bakanlık genelgesi böyle bir zorunluluk getirmez. Kanunda öngörülmeyen bir şartın idare tarafından eklenmesi, yabancı işçinin çalışma sürecini doğrudan olumsuz etkileyen hukuka aykırı bir kısıtlama yaratır. Cenova’daki olay bu tür sapmaların etkisini çok net gösterir. Mahkemenin iki ayrı ihtiyati kararına rağmen, Valilik hareketsiz kalmış ve izin süresinin dolmasını gerekçe göstermeden talebi yeniden değerlendirmeyi reddetmiştir. Ancak mahkeme çok nettir: İdare dosyayı yeniden ele aldığında dönüşüm talebinin esasını incelemeli, bağımlı çalışma için gerekli maddi koşulların mevcut olup olmadığını değerlendirmeli ve başvuru sahibinin sürece katılımını güvence altına almalıdır. Mahkeme ayrıca Valiliğin işçinin sunduğu prosedürel beyanları incelemediğini ve bunları “kabul edilemez” diyerek gerekçesiz biçimde reddettiğini de belirtir. Bu da hukuki çerçevenin yanlış yorumlanmasına ek olarak ciddi bir usul hatasıdır. Bununla birlikte, asıl nokta tek bir cümlede özetlenebilir ve sıklıkla göz ardı edildiği için açıkça vurgulanmalıdır: Mevsimlik iznin süresinin dolması dönüşümü engellemez ve engelleyemez. Dönüşüm mekanizmasının amacı, yasal çalışma sürekliliğini güvence altına almak ve mevsimlik işçilere hâlihazırda kurulmuş iş ilişkilerini istikrarlı hâle getirme imkânı sunmaktır. Bu süreci, kanunda yer almayan biçimsel bir şarta bağlamak hem işçiyi hem de işvereni mağdur edecek mantıksız sonuçlar doğurur. Ligurya Bölgesel İdare Mahkemesi’nin kararı, bu nedenle, çok önemli bir mesaj verir: İdare, dönüşüm taleplerini süre doldu mu dolmadı mı diye bakmaksızın esas üzerinden değerlendirmelidir. Eğer geçerli bir iş teklifi varsa ve diğer koşullar sağlanmışsa, dönüşüm talebi, mevsimlik izin süresi bitmiş olsa dahi, incelenmek zorundadır. Bu mesaj herkes için önemlidir. İşçiler için, çünkü mesleki entegrasyon süreçlerinin var olmayan bir şarta dayanarak kesintiye uğratılamayacağını teyit eder. Valilikler için, çünkü uygulamalarını yasaya ve yerleşik içtihada uygun hâle getirmelerini zorunlu kılar. Hukukçular ve uzmanlar için ise, ulusal düzeyde artık oturmuş bulunan bir yorum çizgisini bir kez daha doğrular. Dinlediğiniz için teşekkür ederim. Dönüşüm mekanizmaları, çalışma ilişkileri ve ikamet istikrarı konusundaki yargı gelişmelerini yakından takip etmeye devam edeceğiz, çünkü göç politikasının gerçek işleyişi büyük ölçüde bu alanlarda şekillenmektedir.

https://ift.tt/qrbTQaP

New on TikTok: Leje qëndrimi për punë sezonale: kur refuzimi i konvertimit vjen sepse administrata i shpërfill vërejtjet e punëtorit Mirëmëngjes dhe mirë se erdhe në një episod të ri të podcastit E Drejta e Emigracionit. Sot trajtojmë një çështje shumë të zakonshme dhe shpesh vendimtare: konvertimin e lejes së qëndrimit për punë sezonale në leje qëndrimi për punë të varur. Ky është një hap thelbësor për shumë punëtorë të huaj, sepse nga zbatimi i saktë i procedurës varet qëndrueshmëria e qëndrimit të tyre në Itali dhe vazhdimësia e rrugës së tyre profesionale. Rasti që marrim si pikënisje është shqyrtuar nga Gjykata Administrative Rajonale e Kalabrisë, seksioni i Reggio Calabrias, në një vendim të publikuar më 24 nëntor 2025, në procedurën e regjistruar me numër 3 të vitit 2025. Gjykata e anuloi refuzimin e konvertimit sepse Prefektura kishte shpërfillur vërejtjet e paraqitura nga punëtori në përgjigje të njoftimit paraprak të refuzimit, edhe pse ato vërejtje ishin dorëzuar në mënyrë të rregullt dhe ishin bashkangjitur në dosjen administrative . Faktet janë të thjeshta. Punëtori kishte hyrë në Itali për sezonin bujqësor, kishte marrë lejen sezonale dhe, para skadimit të saj, kishte paraqitur kërkesën për konvertim. Prefektura kishte lëshuar një njoftim paraprak ku përmendeshin parregullsi të supozuara të punëdhënësit. Punëtori ishte përgjigjur plotësisht, duke paraqitur sqarime dhe dokumente. Megjithatë, Prefektura e përfundoi procedurën duke deklaruar se nuk ishte paraqitur asnjë vërejtje. Ky është gabimi që çoi në anulimin e vendimit. Në një procedurë konvertimi, e drejta për pjesëmarrje nuk është formalitet: ajo është një garanci ligjore. Neni 10-bis i Ligjit 241 të vitit 1990 i detyron autoritetet të shqyrtojnë vërejtjet e personit të interesuar dhe të motivojnë vendimin përfundimtar edhe mbi bazën e atyre vërejtjeve. Kur zyra mohon ekzistencën e dokumenteve që në fakt janë paraqitur në mënyrë të rregullt, motivimi bazohet mbi një premisë të rreme, dhe vendimi i tëri bëhet i paligjshëm. Gjykata Administrative e ka theksuar qartë këtë: shpërfillja e vërejtjeve të punëtorit përbën një shkelje procedurale aq serioze sa çon në pavlefshmërinë e refuzimit. Ky vendim nënvizon një pikë thelbësore: korrektësia procedurale ndikon drejtpërdrejt në jetën dhe të ardhmen e punëtorit të huaj. Nëse vërejtjet shpërfillen, punëtori humbet mundësinë për të paraqitur elemente vendimtare dhe konvertimi mund të refuzohet padrejtësisht. Kontrolli gjyqësor ndërhyn pikërisht për të rivendosur ekuilibrin dhe për të riafirmuar se procedura administrative nuk mund të zbrazet nga përmbajtja e saj. Me këtë përfundojmë episodin e sotëm. Faleminderit që na dëgjuat. Mirupafshim.

https://ift.tt/ho9AP4d

تحويل تصريح العمل الموسمي لماذا لا يمكن لانتهاء صلاحية التصريح أن يعرقل العامل الأجنبي

via IFTTT

New on TikTok: Titulli i episodit: Konvertimi i lejes së punës sezonale: pse skadimi i lejes nuk mund ta bllokojë punëtorin e huaj Podcast – Versioni në shqip Mirëmëngjes dhe mirëseerdhët në një episod të ri të Së Drejtës së Imigracionit. Sot trajtojmë një çështje thelbësore që vazhdon të shkaktojë gabime administrative dhe procese gjyqësore të panevojshme: konvertimin e lejes së qëndrimit për punë sezonale në leje për punë të varur, dhe sidomos nëse skadimi i lejes sezonale mund ta bëjë të papranueshme kërkesën për konvertim. Pika e nisjes është një vendim i Gjykatës Administrative Rajonale të Ligurias, i publikuar më shtatë korrik dy mijë e njëzet e pesë. Rasti është i thjeshtë: një punëtor i huaj, mbajtës i një leje sezonale, paraqet kërkesën për konvertim pasi leja ka skaduar. Prefektura e refuzon kërkesën duke pretenduar se konvertimi është i mundur vetëm nëse leja është ende e vlefshme. Refuzimi jepet fillimisht pa shqyrtuar vërejtjet e punëtorit, dhe pastaj përsëritet pothuajse mekanikisht me të njëjtën arsyetim. Gjykata e rrëzon plotësisht këtë qëndrim, duke iu referuar qartë praktikës gjyqësore të konsoliduar. Në vendim thuhet se “nuk ka asnjë tregues ligjor nga i cili mund të nxirret se, për konvertimin e lejes së qëndrimit, kërkohet paraqitja e një leje të vlefshme në momentin e kërkesës” . Ky është një pasazh vendimtar, sepse sqaron një praktikë administrative pa asnjë bazë ligjore. Teksti Unik i Imigracionit nuk kërkon që leja sezonale të jetë e vlefshme në kohën e paraqitjes së kërkesës për konvertim. Nuk e kërkon legjislacioni sekondar. Nuk e kërkon asnjë qarkore. Kur një kusht nuk është parashikuar nga ligji, futja e tij nga administrata përbën kufizim të pajustifikuar që prek drejtpërdrejt rrugëtimin profesional të punëtorit. Rasti i Gjënovës tregon qartë se çfarë ndikimi kanë këto devijime. Edhe pas dy masave të përkohshme të gjykatës, Prefektura mbeti e palëvizshme dhe refuzoi të rishqyrtonte kërkesën pa u mbështetur te skadimi i lejes. Por gjykata është e prerë: kur administrata ta rihapë çështjen, ajo duhet të vlerësojë kërkesën në themel, të verifikojë plotësimin e kushteve materiale për punën e varur dhe të garantojë pjesëmarrjen procedurale të punëtorit. Gjykata vëren gjithashtu se Prefektura nuk ka shqyrtuar vërejtjet e punëtorit, duke i hedhur poshtë si “të papranueshme” pa dhënë asnjë argumentim real. Ky është një tjetër cenim procedural që i shtohet keqinterpretimit të kuadrit ligjor. Megjithatë, çështja thelbësore është vetëm një dhe duhet thënë hapur, sepse shpesh neglizhohet: skadimi i lejes sezonale nuk e bllokon dhe nuk mund ta bllokojë konvertimin. Qëllimi i konvertimit është të sigurojë vazhdimësinë e punës së rregullt dhe t’u mundësojë punëtorëve sezonalë stabilizimin e marrëdhënieve të punës tashmë të filluara. Lidhja e këtij procesi me një kusht formal që ligji nuk e parashikon do të çonte në rezultate të paarsyeshme, duke dëmtuar si punëtorin, ashtu edhe punëdhënësin që ka planifikuar punësimin. Vendimi i Gjykatës Administrative Rajonale të Ligurias jep një udhëzim thelbësor: administrata duhet të vlerësojë kërkesat e konvertimit në mënyrë thelbësore, pa u ndalur te data e skadimit. Nëse ekziston një ofertë pune e vlefshme dhe plotësohen kushtet e tjera, kërkesa duhet të shqyrtohet edhe nëse leja sezonale ka skaduar. Ky është një mesazh i rëndësishëm për të gjithë. Për punëtorët, sepse u garanton se rrugët e tyre të integrimit profesional nuk mund të ndërpriten për një kusht të paqenë. Për Prefekturat, sepse i detyron të harmonizojnë praktikat me ligjin dhe me jurisprudencën e qëndrueshme. Për juristët dhe profesionistët, sepse konfirmon një linjë interpretimi tashmë të konsoliduar në nivel kombëtar. Faleminderit që na dëgjuat. Do të vazhdojmë të ndjekim vendimet që lidhen me konvertimet, marrëdhëniet e punës dhe stabilitetin e qëndrimit, sepse pikërisht në këto fusha përcaktohet funksionimi real i politikave të imigracionit.

https://ift.tt/8OpHI3s

New on TikTok: تصريح الإقامة للعمل الموسمي: عندما يُرفَض طلب التحويل لأن الإدارة تجاهلت ملاحظات العامل صباح الخير وأهلاً بك في حلقة جديدة من بودكاست قانون الهجرة. اليوم نتناول مسألة تتكرر كثيراً وتؤثر بشكل مباشر على استقرار أوضاع العديد من العمال الأجانب، وهي تحويل تصريح الإقامة للعمل الموسمي إلى تصريح إقامة للعمل التابع. هذا التحويل خطوة أساسية، إذ يتوقف عليها استمرار الإقامة في إيطاليا واستقرار المسار المهني للعامل. القضية التي ننطلق منها عالجها المحكمة الإدارية الإقليمية في كالابريا – فرع ريدجو كالابريا، في حكم صادر بتاريخ 24 نوفمبر 2025، في الإجراء المسجل بالرقم 3 لسنة 2025. وقد أبطلت المحكمة قرار الرفض لأن المحافظة تجاهلت الملاحظات التي قدّمها العامل ردًّا على الإخطار بالرفض، رغم أنّ تلك الملاحظات كانت قد وصلت فعلاً وتم ضمّها إلى ملف الدعوى الإداري . وتتلخص الوقائع في أن العامل دخل إلى إيطاليا للعمل في الموسم الزراعي، وحصل على تصريح إقامة للعمل الموسمي، ثم تقدّم بطلب تحويل التصريح قبل انتهاء صلاحيته. أصدرت المحافظة إخطاراً تمهيدياً بالرفض استناداً إلى مخالفات منسوبة إلى صاحب العمل. وقد ردّ العامل بتقديم توضيحات ومستندات كاملة. ومع ذلك، أنهت المحافظة الإجراءات بقولها إنه لم يتم تقديم أي ملاحظات. وهذا الخطأ هو الذي أدّى إلى إلغاء القرار. في إجراءات التحويل، لا تُعدّ حقوق المشاركة مجرد إجراء شكلي، بل هي ضمانة قانونية أساسية. فالمادة 10-مكرّر من القانون رقم 241 لسنة 1990 تُلزم الإدارة بدراسة ملاحظات المعني بالأمر وبتسبيب القرار النهائي استناداً إليها. وعندما تنكر الإدارة وجود مستندات تم تقديمها بالفعل، فإن تسبيب القرار يقوم على أساس غير صحيح، مما يجعل القرار برمّته غير مشروع. وقد أكدت المحكمة هذا المبدأ بشكل واضح: تجاهل ملاحظات العامل يشكّل عيباً إجرائياً جسيماً يؤدي إلى بطلان قرار الرفض. وتؤكد هذه القضية على نقطة جوهرية: سلامة الإجراءات تؤثر مباشرة على حياة العامل الأجنبي ومستقبله. فإذا تم تجاهل الملاحظات، يفقد العامل فرصة تقديم عناصر قد تكون حاسمة، وقد يُرفض التحويل دون وجه حق. وتأتي الرقابة القضائية لتعيد التوازن وتؤكد أن الإجراءات الإدارية لا يجوز أن تُفرَّغ من مضمونها. وبهذا نصل إلى ختام حلقة اليوم. شكراً لحسن المتابعة. وإلى اللقاء.

https://ift.tt/Age9nMU

Özel koruma ikamet izninin dönüştürülmesi Sicilya İdare Mahkemesi hakkın ne zaman doğduğunu açıklıy

via IFTTT

New on TikTok: Título del episodio: La conversión del permiso de trabajo estacional: por qué la caducidad del título no puede bloquear al trabajador extranjero Podcast – Versión en español Buenos días y bienvenidos a un nuevo episodio de Derecho de la Inmigración. Hoy analizamos un punto crucial que sigue generando errores administrativos y litigios innecesarios: la conversión del permiso de residencia por trabajo estacional en un permiso por trabajo subordinado, y en particular si la caducidad del permiso estacional puede hacer improcedente la solicitud de conversión. El punto de partida es una sentencia del Tribunal Administrativo Regional de Liguria, publicada el siete de julio de dos mil veinticinco. El caso es sencillo: un trabajador extranjero, titular de un permiso estacional, presenta la solicitud de conversión después de que el título haya caducado. La Prefectura rechaza la solicitud alegando que la conversión solo sería posible si el permiso estuviera todavía vigente. El rechazo se dicta una primera vez sin considerar las observaciones del trabajador y luego se repite, casi mecánicamente, con la misma motivación: la validez del permiso sería un requisito indispensable. El Tribunal desmonta por completo esta postura, recordando expresamente la jurisprudencia consolidada. En la sentencia se afirma que “no existe ninguna indicación legislativa de la cual pueda deducirse que, para la conversión del permiso de residencia, sea necesaria la presentación de un título de residencia en curso de validez” . Este es un pasaje decisivo, porque aclara una práctica administrativa que carece totalmente de base legal. El Texto Único de Inmigración no exige que el permiso estacional esté vigente para poder solicitar la conversión. Tampoco lo exige la normativa secundaria. Tampoco lo exige ninguna circular ministerial. Cuando no existe una norma que imponga tal condición, añadirla administrativamente supone introducir una limitación injustificada que afecta directamente al itinerario laboral del trabajador. El caso de Génova muestra claramente el impacto de estas desviaciones. Incluso después de dos autos cautelares del Tribunal, la Prefectura permaneció inactiva y se negó a reexaminar la solicitud sin basarse en la caducidad del permiso. Pero el Tribunal es claro: cuando la administración reevalúe el expediente, deberá analizar el fondo de la solicitud de conversión, verificar si se cumplen los requisitos materiales para el trabajo subordinado y permitir la participación del interesado en el procedimiento. El Tribunal también observa que la Prefectura no examinó las observaciones procedimentales del trabajador, rechazándolas como “no aceptables” sin una motivación real. Este defecto se suma al error interpretativo sobre el marco jurídico aplicable. La clave, sin embargo, es una sola y debe afirmarse con claridad, porque a menudo se ignora: la caducidad del permiso estacional no bloquea y no puede bloquear la conversión. La conversión es un instrumento que garantiza la continuidad laboral y permite a los trabajadores estacionales estabilizar relaciones laborales ya iniciadas. Condicionar este proceso a un requisito formal que la ley no prevé produciría resultados irrazonables, perjudicando tanto al trabajador como al empleador que ya ha planificado la contratación. La sentencia del Tribunal Administrativo Regional de Liguria ofrece por tanto una orientación esencial: la administración debe evaluar las solicitudes de conversión en su fondo, sin detenerse ante la caducidad del permiso. Si existe una oferta de trabajo válida y se cumplen los demás requisitos, la solicitud debe ser instruida y valorada aunque el permiso estacional ya haya expirado. Este mensaje es importante para todos. Para los trabajadores, porque reafirma que sus itinerarios de integración laboral no pueden interrumpirse sobre la base de un requisito inexistente. Para las Prefecturas, porque obliga a adecuar las prácticas al marco legal y a la jurisprudencia constante. Para

https://ift.tt/vFQAly8

New on TikTok: Permiso de residencia por trabajo estacional: cuando la conversión es denegada porque la Administración ignora las observaciones del trabajador Buenos días y bienvenido a un nuevo episodio del pódcast Derecho de la Inmigración. Hoy analizamos un problema frecuente y a menudo decisivo: la conversión del permiso de residencia por trabajo estacional en un permiso de residencia por trabajo subordinado. Se trata de un paso fundamental para muchos trabajadores extranjeros, porque de una correcta tramitación dependen la estabilidad de su estancia y la continuidad de su trayectoria laboral en Italia. El caso del que partimos fue resuelto por el Tribunal Administrativo Regional de Calabria, Sección de Reggio Calabria, en una sentencia publicada el 24 de noviembre de 2025, relativa al procedimiento inscrito con número 3 de 2025. El tribunal anuló la denegación de la conversión porque la Prefectura había ignorado las observaciones presentadas por el trabajador en respuesta al preaviso de rechazo, a pesar de que dichas observaciones habían sido debidamente recibidas e incorporadas al expediente administrativo . Los hechos son sencillos. El trabajador había llegado a Italia para la temporada agrícola, había obtenido un permiso de trabajo estacional y, antes de su caducidad, había solicitado la conversión. La Prefectura emitió un preaviso señalando posibles motivos de rechazo relacionados con supuestas irregularidades del empleador. El trabajador respondió de forma completa, aportando explicaciones y documentación. Sin embargo, la Prefectura concluyó el procedimiento afirmando que no se había presentado ninguna observación. Ese es el error fundamental que llevó a la anulación. En un procedimiento de conversión, los derechos de participación no son una formalidad: son una garantía legal. El artículo 10-bis de la Ley 241 de 1990 exige que la Administración examine las observaciones del interesado y que motive la decisión final teniendo en cuenta ese contenido. Si la oficina niega la existencia de documentos que sí fueron presentados correctamente, la motivación se fundamenta en un presupuesto falso y toda la decisión deviene ilegítima. El Tribunal Administrativo lo señala de forma inequívoca: la falta de valoración de las observaciones del trabajador constituye un defecto procedimental lo suficientemente grave como para invalidar la denegación. Esta sentencia subraya un punto esencial: la corrección del procedimiento influye directamente en la vida y el futuro del trabajador extranjero. Si las observaciones se ignoran, la persona queda privada de la posibilidad de aportar elementos determinantes y la conversión puede ser injustamente rechazada. La revisión judicial interviene precisamente para restablecer el equilibrio y reafirmar que el procedimiento administrativo no puede vaciarse de contenido. Con esto concluimos el episodio de hoy. Gracias por escucharnos. Hasta la próxima.

https://ift.tt/WZf5GUB

Mevsimlik çalışma izninin dönüştürülmesi Neden izin süresinin dolması yabancı işçiyi engelleyemez

via IFTTT